به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، لیگ برتر بار دیگر آغاز شده و همه نگاه ها معطوف مستطیل سبز است. هر هفته اخباری درباره نتایج عجیب و گاها غیر پیش بینی شنیده خواهد شد. دوباره فریاد "زنده باد" و "مرده باد" درباره اهالی این ورزش به گوش خواهد رسید که هر کدام قصه ای دارد برای خودش.
در این بین، دو تیم محبوب پایتخت در هفته گذشته لیگ برتر متحمل شکست هایی شدند که بسیاری را دچار شوک کرد. در یک سو، مرد پرتغالی سرخ ها برابر تیم جوان فجر سپاسی باخت و در دیگر سو، ژنرال و شاگردانش مقابل سایپا راه به جایی نبردند. و البته، هر دو به قدری ضعیف ظاهر شدند که نیازی به صحبت نیست.
در زوایای هر کدام از این دو دیدار، ده ها نکته فنی وجود دارد که در مجال خود، مورد بررسی قرار خواهد گرفت و موضوع این نوشتار نیست. ممکن است این تیم ها در هفته های بعد از جای برخیزند و با توجه به خرج میلیاردی که برایشان شده، در قامت مدعی ظاهر شوند و هزار شاید و امای دیگر که موکول به گذر زمان است؛ اما حکایت این نوشتار متفاوت است. موضوعی که شاید این روزها بتوان در ذهن بسیاری دید و فهمید.
×تخلف آشکار و پول های بر باد رفته
مگر می توان فراموش کرد چه هزینه ای برای این دو تیم پرهوادار شده است؟ میلیاردها تومان صرف ستاره هایی شده که چند شب پیش در هوای مطبوع ورزشگاه آزادی، قدم زدند و شبی به یاد ماندنی را برای حریفان رقم زدند! هزاران ساعت تلف شد تا ملت شاهد دو شکست تحقیرآمیز و یک نمایش تحقیرآمیزتر از سوی دو تیم مدعی باشند.
در یک سو، برای یک جوان یک میلیارد و خورده ای صرف شد تا بتواند فرشته نجات باشد؛ اما چنان کرد که در لیگ محلات نیز نمی کنند. چه ماشین ها زیر پای این آقایان نرفت تا در زمین راه روند و البته که حق دارند چرا که عادت به پیاده رفتن ندارند!
در سوی دیگر، دو میلیارد به کسی داده شد که سر نخواستنش در تیم های دیگر دعوا بود. از همه جا رانده و مانده به این سرزمین آمد و این پول هنگفت را به جیب زد. حالا چه فرقی دارد از جیب بیت المال دادند یا از حساب یک بدهکار بانکی! یا فلان بازیکنی که اگر نقد نگیرد، راه نمی رود و لگد هم به هندوانه نمی زند و ...
× وقتی همه چیز از دست رفته
همه اینها و ده ها اتفاق دیگر در حالی روی می دهد که مدیران فوتبال ما سر بالا کرده و فریاد غیرت و مردمی بودن سر می دهند. یکی مقابل چشم میلیون ها بیننده از تخلفش می گوید و از پولی که به یغما رفت. اما از جیب کی؟
دیگری بمب ترکاند و موشک هوا کرد که بازیکن سی و اندی ساله بی تیم را به این دیار بیاورد. از مربیان بگذریم که یکی مکتب نرفته و هیچ نخوانده، مدعی است و دیگری نیز دنبال ماشین شاستی بلند و خانه فلان جا و ... این میلیاردها به سوی این دو تیم سرازیر شد و البته که هفته قبل شکست خوردند و آن هم چقدر مفتضحانه!
این مطلب همدردی با کارگران کوره های فلان درجه گرم خوزستان و اصفهان و ... است که نمی دانند عرق آنها بیشتر می ارزد یا فلان بازیکن که تفریحات سواحلش با فلان بازیگر خانم سینما ترک نمی شود. نمی دانیم باید آن گل فروش لب چهار راه های هر شهر کوچک و بزرگ که هنوز در غم پولی است که فلان ماشین چند میلیونی نداد و گازش را گرفت و رفت را یاد کرد یا آن آقازاده ینگه نشین را که یک شبه شد استار فوتبال این مرز و بوم! عجب اوضاع و روزگار نامرد و نامرادی است ...
در این بین، چند کاسب معرکه گیر هم هستند که با هر باختی خود را ناجی همیشه غایب می دانند و صدایشان در می آید که ما هم هستیم. فلان مدیر هم تهدید می کند که هیچ کس نیست الا من! به هر حال، میلیارد میلیارد از جیب این ملت به هیچ رفته و باید حداقل نامش بماند برای افراد.
این دو تیم باختند و حال این پرسش است که کجا رفت آن میلیاردها تومان از بیت المال که سهم یکان یکان جوانان و پیران مستضعف این دیار است؟ البته، این پرسش و تظلم خواهی برای مدیران میلیاردی و بازیکنانشان نامفهوم است. آنها را به چه به این مردم فرودست. آنها مدیرند و باید تصمیم بگیرند نزدیک ترین راه برای خرج این میلیاردها کجاست؛ چه برای فلان بازیکن بی تیم یا فلان آقازده از فرنگ برگشته ...
